Hans Fohan - Amor Vacui

Fohan peint ce qu’il ressent. Il embrasse le vide, choisit l’Amor Vacui. Conjugée à sa philosophie existentialiste, son abstraction biomorphique est un élan vers une infinitude d’énergie.

De schilderijen van Hans Fohan distantiëren zich met grote stilte van de overdaad waarmee de maatschappij zich vandaag verzadigt. Zijn drang naar zuiverheid voert de toeschouwer mee in de esthetische ervaring van het onzegbare, als poëzie die alle overtollige woorden vermijdt. Fohan schildert wat hij voelt. Hij omarmt de leegte en kiest voor de Amor Vacui. In zijn existentialistische filosofie opent hij met zijn biomorfe abstractie een energieke oneindigheid.

Hans Fohan's painting distance themselves with great silence from the excess with wich society today is saturated. His instinct for purity leads the viewer into the aesthetic experience of the unspeakable, like poetry that avoids all superfluous words. Fohan paints what het feels. He embraces the emptiness and chooses the Amor Vacui. In his existentialist philosophy he opens up an energetic infinity with his biomorphic abstraction.